dym papierosowy wypadł mi z płuca
a to moja strużka krwi a to mój sługa
ból
oparzonego opuszka
połamanych żeber

po horyzont sięgam taki jestem
długi i pokonany
z połamanymi nadgarstkami
wykręcam numer do ciebie
na tarczy słonecznej
lecz purpura
zalewa mi skroń

a moja krew płynie pod górę
kąpie mnie w burzy a ja nurzam
się w czerniejącym zachodzie
szumiący w uszach potok
czerwony się toczy
i z wolna ulewa się nosem i brwią
krwią

opatrzność ma zmęczone dłonie
skręca papierosa mnie blister
opioidu
ma długie paznokcie a pod nimi bród
wkładam je do ust
zasypiam jak dziecko
lub umieram znów
ból
dym papierosowy wypadł mi z płuc
przez drogę wśród języka i spuchniętych
warg ust

Reposted from

oxyxo

Reposted from

hormeza via

rudosci

Reposted from

nowhereman via

eyemseye

Reposted from

lisekhipisek via

bagatela

Reposted from

hormeza via

ikari

Reposted from

fantik via

noxeo

Reposted from

meins via

bert

Reposted from

umiembyccisza via

hobelbank

Reposted from

sonoforion

Reposted from

headlikeahole via

poliszurek

Przyjaciel Karen Blixen ofiarował jej kiedyś starannie zapakowany prezent. Zastrzegł, że może go otworzyć tylko wtedy, gdy poczuje się kompletnie zdołowana lub osiągnie prawdziwy sukces. Blixen usłyszała kiedyś od Hemingwaya, że chętnie przyznałyby jej prywatnego Nobla. Poczuła się tak szczęśliwa, że otworzyła prezent. W pudełku znajdowała się karteczka z napisem: Ta chwila nie bedzie trwać wiecznie..